Kwetsbaarheid als kracht, voor meer begrip in de samenleving
28 oktober 2024
Er heerst een taboe op verdriet. We leven in een tijd waarin alles opgelost en gefikst moet worden. Als iemand overlijdt zijn we ‘dankbaar dat we diegene hebben gekend’. We vieren zijn/haar leven. Als iemand dementie krijgt willen we niet bij de pakken neerzitten. Het kan je ook dichter bij elkaar brengen, zoals vaak voorkomt in een verdrietige situatie. Maar wat is er gebeurd met dat wat we ook vóelen? Mag dat ook getoond worden? “Het doet mij pijn. Je bent er nog maar ik mis jou zo. Ik mis mijzelf.”.